Fatih Pense's Blog
İnsanlar, tıpkı tüm hayvanlar gibi, korktukları şeylerden saklanma muazzam yeteneğine sahiptir.
Okul, milyonları işleme ve uyumu sağlama adına bu içgüdüyü avantajına kullanır. Endüstriyel sistemin kalbinde güç vardır — patronların işçiler üzerindeki gücü, alıcıların tedarikçiler üzerindeki gücü ve pazarlamacıların tüketiciler üzerindeki gücü.
Bir seferde bin çocuğu beyin yıkama görevi verildiğinde, kuşatılmış okul yöneticisi mevcut en etkili araca başvurur. Okula atanmış çıktı uyumlu vatandaşlar olduğuna göre, bu çıktıya ulaşmanın kısayolu korkudur.
Amigdala, bazen kertenkele beyni olarak adlandırılır, beyindeki korku merkezidir. Stres anlarında yüksek alarmdadır. Yılanlardan korkar. Korkutucu bir film sırasında kalbimizin hızlanmasına neden olur ve yetkili birisinden gözlerimizin doğrudan temasının kaçmasına sebep olur.
Bu nedenle, uyuma getirmenin kısayolu biriyle mantıklı bir şekilde konuşmak, seçenekleri belirtmek ve bir çözüm satmak değildir. Hayır, kısayol korku uyandırmaktır, amigdalayı aktive etmektir. Bunu yap ya da sana güleriz, seni okuldan atarız, ebeveynlerine söyleriz, köşede oturmana neden oluruz. Bunu yap ya da kötü bir not alırsın, okuldan uzaklaştırılırsın, hiçbir şey başaramazsın. Bunu yap ya da başın belada.
Korku alışverişi netleştiğinde, daha da incelikli hale gelebilir. Korkutucu bir öğretmenin, sınıfını susturmak için sadece bir bakış atması yeterli olabilir.
Ama endüstriyel okul için bu yeterli değil. Sadece sınıfın uyumlu olmasını sağlamaktan öteye gider. Korku, kimsenin çok uzamaması, statükoyu sorgulamaması veya kargaşa yaratmaması için kullanılır. Korku, kariyer planlamasında, akademik faaliyetlerde ve hatta kişilerarası etkileşimlerde de pekiştirilir. Korku rehberlik ofisinde de yaşar.
Mesaj basit: iyi uyum sağlamazsan iyi bir okula giremezsin. İyi bir okula girer ve onların dediğini yaparsan, iyi bir iş bulursun ve iyi olursun. Ama yapmazsan — kalıcı kayıtlarına işlenir.
Yıllar önce, beş arkadaşım ve ben, Kanada’da uzun bir hafta sonu için 150 gürültülü beşinci sınıf öğrencisinden sorumluyduk. Gürültünün üzerine duyulması neredeyse imkansızdı — ta ki çözümü bulana kadar. Tek söylememiz gereken “puanlar düşecek” idi ve uyum ortaya çıktı. Herhangi bir puan ya da ödül yoktu, ama sadece kaybedilen puanların tehdidi yeterliydi.
İnsanların katılıp büyüdüğü bir sosyal pazar yaratmak yerine, okul, aynılığı destekleyen ve bireyi aptallaştırırken ortalamayı yükseltmeye çalışan bir hortumdur.
Human beings have, like all animals, a great ability to hide from the things they fear.
In the name of comportment and compliance and the processing of millions, school uses that instinct to its advantage. At the heart of the industrial system is power — the power of bosses over workers, the power of buyers over suppliers, and the power of marketers over consumers.
Given the assignment of indoctrinating a thousand kids at a time, the embattled school administrator reaches for the most effective tool available. Given that the assigned output of school is compliant citizens, the shortcut for achieving this output was fear.
The amygdala, sometimes called the lizard brain, is the fear center of the brain. It is on high alert during moments of stress. It is afraid of snakes. It causes our heart to race during a scary movie and our eyes to avoid direct contact with someone in authority.
The shortcut to compliance, then, isn’t to reason with someone, to outline the options, and to sell a solution. No, the shortcut is to induce fear, to activate the amygdala. Do this or we’ll laugh at you, expel you, tell your parents, make you sit in the corner. Do this or you will get a bad grade, be suspended, never amount to anything. Do this or you are in trouble.
Once the fear transaction is made clear, it can get ever more subtle. A fearsome teacher might need no more than a glance to quiet down his classroom.
But that’s not enough for the industrial school. It goes further than merely ensuring classroom comportment. Fear is used to ensure that no one stretches too far, questions the status quo, or makes a ruckus. Fear is reinforced in career planning, in academics, and even in interpersonal interactions. Fear lives in the guidance office, too.
The message is simple: better fit in or you won’t get into a good school. If you get into a good school and do what they say, you’ll get a good job, and you’ll be fine. But if you don’t — it’ll go on your permanent record.
Years ago, five friends and a I were put in charge of a 150 rowdy fifth-graders for a long weekend up in Canada. It was almost impossible to be heard over the din — until I stumbled onto the solution. All we had to say was, “points will be deducted,” and compliance appeared. There weren’t any points and there wasn’t any prize, but merely the threat of lost points was sufficient.
Instead of creating a social marketplace where people engage and grow, school is a maelstrom, a whirlpool that pushes for sameness and dumbs down the individual while it attempts to raise the average.