Fatih Pense's Blog
Ekonominin değiştiği açık. En iyi vatandaşlarımızdan ne istediğimiz ve beklediğimiz değişti. Sadece işimize gittiğimizde ne yaptığımızda değil, aynı zamanda kültürümüze etki yapmak isteyen insanlar için açılan kapılarda da.
Aynı zamanda, bilgi edinme, internet sayesinde sonsuza dek dönüştü. Facebook’ta ve YouTube’da zaman kaybetme telaşında sıkça gözden kaçan, İnternet’in şimdiye kadar geliştirilmiş en etkili ve güçlü bilgi dağıtım sistemi olduğudur.
Ekonomideki bu değişiklik ve çevrimiçi bilgi sunumu, birleşerek değişimin hızını artırıyor. Bu hızlı döngüler, eğitimin endüstrileşmiş sistemini sarsarak onun ayak uydurmasını zorlaştırıyor.
Sonuç olarak, bir yüzyıl boyunca fabrika işçileri, avukatlar, hemşireler ve askerler yaratmada çok iyi çalışan eğitim-endüstri sistemi şimdi eski moda.
Bunu destekleyebilir ya da düzeltebiliriz.
“Elde ettiğimiz şeyi, daha ucuz ve daha iyi istiyoruz,” demenin pratik olmadığını düşünüyorum. Bu olmayacak ve zaten olmasını istediğimizi de sanmıyorum.
Okulun farklı bir şey üretmesi gerekiyor ve bunun gerçekleşmesi için kurduğumuz eğitim sistemine yeni sorular sormamız ve yeni taleplerde bulunmamız gerekiyor. Öğretmenler, yöneticiler veya kurul üyeleri, kuralların değişmeden önceki bir dünyaya atıfta bulunan bir yanıtla yanıt verdiğinde, cevaplarını durdurmalı ve yeniden başlatmalıdırlar.
Hayır, sizden uyumluluk oluşturmanızı istemiyoruz.
Hayır, ezberlemeye neden olmanızı istemiyoruz.
Ve hayır, öğrencilere statükoyu benimsemeyi öğretmenizi istemiyoruz.
Bir okulun bu üç gündem maddesini ilerletmek için yaptığı her şey sadece para kaybı değil, aslında gerçekten ihtiyaç duyduğumuz şeye karşı çalışıyor. Karşılaştığımız gerçek kıtlık, hayaller ve onları gerçekleştirmek için gerekli olan azim ve irade.
Küçük değişiklikler değil. Bir devrim.
It’s clear that the economy has changed. What we want and expect from our best citizens has changed. Not only in what we do when we go to our jobs, but also in the doors that have been opened for people who want to make an impact on our culture.
At the very same time, the acquisition of knowledge has been forever transformed by the Internet. Often overlooked in the rush to waste time at Facebook and YouTube is the fact that the Internet is the most efficient and powerful information delivery system ever developed.
The change in the economy and the delivery of information online combine to amplify the speed of change. These rapid cycles are overwhelming the ability of the industrialized system of education to keep up.
As a result, the education-industrial system, the one that worked very well in creating a century’s worth of factory workers, lawyers, nurses, and soldiers, is now obsolete.
We can prop it up or we can fix it.
I don’t think it’s practical to say, “We want what we’ve been getting, but cheaper and better.” That’s not going to happen, and I’m not sure we want it to, anyway.
We need school to produce something different, and the only way for that to happen is for us to ask new questions and make new demands on every element of the educational system we’ve built. Whenever teachers, administrators, or board members respond with an answer that refers to a world before the rules changed, they must stop and start their answer again.
No, we do not need you to create compliance.
No, we do not need you to cause memorization.
And no, we do not need you to teach students to embrace the status quo.
Anything a school does to advance those three agenda items is not just a waste of money, but actually works against what we do need. The real shortage we face is dreams, and the wherewithal and the will to make them come true.
No tweaks. A revolution.