Fatih Pense's Blog
İlki üzücü, bencil ve sinirlendirici. Kasabamdaki pahalı, yeni model arabalarda sık sık gördüğüm bir çıkartma bu. Üzerinde “Okul Vergilerini Azaltın” yazıyor.
Bu sürücüler/seçmenler/vergi mükellefleri okullardan umudunu kesmiş, ya da mezun olan çocuklara sahip, ya da sadece bencil davranıyorlar. Bu bakış açıları, geleceğimiz hakkında beni iyimserlikle doldurmuyor.
Diğer çıkarma ise hiç görmediğim türden. Üzerinde “Okulu Farklı Kıl” yazıyor.
Eğer ikinci, var-olmayan çıkartmanın öğüdünü takip edersek, önemli bir yolda olabiliriz.
Okul, onun için ödeme yapan, onun için tasarlanmış olan ebeveynlere ve çocuklarına aittir. Mezunlarıyla birlikte yaşayacak ve çalışacak olan yetişkin topluluğuna da aittir.
Çoğu zaman, tüm bu paydaşlara, okula otomatik bir organizma gibi, önceden programlanmış bir otomat gibi, değişiklik yapmak için çok büyük ve karışıklık çıkarmak için çok önemli, davranmaları söyleniyor.
Ancak, ilk önce dünya değişti. Şimdi okulun bu değişikliği takip etme zamanı.
The first one is sad, selfish, and infuriating. I often see it on late-model, expensive cars near my town. It says, “Cut School Taxes.”
These drivers/voters/taxpayers have given up on the schools, or they have kids who have graduated, and/or they’re being selfish. None of these points of view fill me with optimism about our future.
The other bumper sticker is the one I never see. It says, “Make School Different.”
I think if we followed the advice of the second, non-existent bumper sticker, we might be onto something.
School belongs to parents and their kids, the ones who are paying for it, the ones it was designed for. It belongs to the community, too, the adults who are going to be living and working beside the graduates the school churns out.
Too often, all these constituents are told to treat school like an autonomous organism, a pre-programmed automaton, too big to change and too important to mess with.
Well, the world changed first. Now it’s time for school to follow along.