Michelangelo’nun sözünü bilirsiniz “Heykel orada duruyordu, ben sadece taştaki fazlalıkları aldım.”

Farklı bir noktaya dikkat çekmek istiyorum, Michelangelo’nun bir mermer taşı varmış! Öncelikle karşısına o bütün fazlalıklarıyla, tombul ve şekilsiz bir mermeri koymuş.

Bir yazı yazarken de asıl yazma işi, yazıyı düzenlemekten, gözden geçirmekten oluşur diyorlar (bir örnek). Heyhat! Biz o aşamaya gelemiyoruz ki…

Henüz önümüzde bir mermer yokken biz aceleyle kesmeye biçmeye koyuluyoruz. Ne yapıyoruz?

Bu davranış fikrini henüz tam anlatamamış, olgunlaştıramamış birisini hemen eleştirmeye benziyor… Bebekleri kısa boylu olmakla eleştirmek gibi bir şey!

Halbuki önce serpilip gelişmeli. Nasıl oluşmuştu o bebeğin parmakları bile? Önce fırın eldiveni gibi umarsızca büyüdü minik eller, daha sonra aradaki fazlalık hücreler alındı ve işte karşınızda! Parmaklar!!

Diyeceğim odur ki önce rahat bırakalım gelişsin serpilsin, fikrin tohumunun içinden neler neler çıkacakmış bir görelim, sonra fazlalıkları budayabiliriz.

Bu yazıyı buraya kadar takip eden insanlar, bahse girerim sizde de bu eleştirel ruh var. Aman dikkatli olalım, bir heykeli ince ince işleyecek bu aracı yerinde kullanalım.