Konuşacak özel bir sebep arıyorsun. “Ne söyleyebilirim acaba?”

Kendini sorguluyorsun. Yine kafanın içindeki derin düşüncelere, kendi dünyana dönüyorsun. Ağzını açacak gibi yapıyor… Susuyorsun.

Karşındaki insan da tıpkı senin gibi değil mi? Susuyor ve bekliyor. O kadar beklemiş ki, eğer güzel sözler söylersen, sebebini sorgulamayacak… Senin gibi!

Bekliyor… Bekliyoruz… Seni bekliyoruz!..